بهر مولی سینه ی خود چاک زد.

کعبه یک در داشت آن هم مشرکان
رفت و آمد می نمودندی از آن
گفت با خود هوش باش او حیدر است
نی سزاوار ورود از این در است

باز کن ای بیت پاک داوری

بهر باب الله باب دیگری

این بگفت و نعره بر افلاک زد

بهر مولا سینه خود چاک زد ...
 

خاطره ای از این بیت آخر به یادم آمد؛ یکی از مداحان شوخ طبع و طناز می گفت: در مکه این شعر را خواندم مهدی -شاعر این شعر- هم بود اما ناراضی! می گفت: از توضیحاتش تازه فهمیدم جناب شاعر توقع داشته من با شور بیشتری می خواندم تا بهتر جان مطلب ادا می شد و از سر مزاح می گفت: مثلا می بایست هنگام خواندن "این بگفت و نعره بر افلاک زد" حتما نعره می زنم و سپس برای مصرع بعدی، بی درنگ پیراهنم را پاره می کردم! و ...
گفتم از مناسبت و فرصت استفاده کنم برای این شاعر و مدیحه سرای اهل بیت سلام الله علیه که قبلا مثنوی قبله نمای او را برایتان در چنین روزهایی نوشته بودم، التماس دعا بگویم؛ مهدی ریاحی چند هفته ای است گرفتار بیماری شده و در بیمارستان بستری است. ان شاءالله دعای شما برای بهبودی اش بسیار موثر است آن هم در این روز و شب های با عظمت خصوصا شب نیمه ماه رجب که از لیالی قدر است.
و برای همه ی بیماران دعا کنیم. 

 پی نوشت: الحمدلله شنیدم که آقای ریاحی از بیمارستان مرخص شده و حالش بهتره و ان شاءالله روبه بهبودی. خدا همه بیماران را شفا مرحمت فرماید. ۲۰ خرداد۹۱