یافاطمه

هفت تن دنبال یک پیکر روان    وز پی آن هفت تن، هفت آسمان
این طرف خیل رسـل دنبال او    آن طرف احمد به استقبال او
ظاهرا تشییع یک پیــــکر ولی    باطنا تشییع زهرا و علی
ابرها گریــــــــند بر حال علی     می رود در خاک آمال علی
چشم نور از دست داده پا رمق    اشک بر مهتاب رویش چون شفق
دل همه فریادولب خاموش داشت    مرده ای تابوت روی دوش داشت
آه سرد و بغض پنهان در گـــلو    بود با آن جمع گرم گفت و گو

آه،آه، ای همرهان آهسته تر     میبرید اسرار سربسته تر
این تن آزرده  باشد جان من        جان فدایش او شده قربان من
همرهان این لیله ی قدر من است      من هلال از داغ و این بدر من است
اشک من زین گل، شده گلفام تر     هستی ام را میبرید آهسته تر
وسعت اشکم به چشم ابر نیست      چاره ای غیر از نماز صبر نیست
چشم من ازچرخ پرکوکب ترست   بعد ازامشب روزم از شب شب ترست
مرهمی خرج دل چاکـــم کنید       در کنار فاطمه خاکــــم کنید