قفل بودن درِ مساجد

بُوَد آیا که در میکده‌ ها بگشایند

گره از کار فروبسته ما بگشایند

اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند

دل قوی دار که از بهر خدا بگشایند

به صفای دل رندان که صبوحی زدگان

بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند

منظره ی بسیار ناراحت كننده و رسم نادرستی است "قفل بودن درِ مساجد" چه اشكالی داره كه خانه خدا درش روی مردم باز باشد و مأمن و پناهگاه خسته دلی كه می خواهد لحظه ای در مسجد نماز واجب یا نافله ای بخواند و لحظه ای از هیاهوی شهر آرام شود؟! بزرگانی چون شیخ الرییس بوعلی وقتی كتابی را می خواند و خوب نمی فهمد به مسجد پناه می برد و یا مالك اشتر برای اطفاء غضب و عصبانیت خود فورا به مسجد می رود و ... اساسا امروزه، معماری و مدیریت مساجد ما به كاركرد آرامبخشی مسجد كمك می كند؟ یا شاید امناء یك مسجد مردم را مزاحمان مسجد و یا سارقان فرش و مهر آن می دانند و قفل بزرگی به حفاظ ایمنی مسجدشان می زنند

در میخانه ببستند خدایا مپسند

که در خانه تزویر و ریا بگشایند