یكی از ویژگی های شخصیتی و خُلقی سید و استاد عزیزما؛ نظم فكری و هیجانی ایشان است. كه در سبك زندگی ما بسیار مورد نیاز است. ایشان در هنگام تدریس با تمام وجود، دل به بحث میدهند، بسیار منظم تدریس می كنند و سوالات و نقدهای حاضرین را با حوصله و نشاط می شنوند و پاسخ می دهند... گویی در این عالم هیچ دغدغه ای غیر از مبحث فقهی آن روز ندارند

این نظم فكری و اشراف علمی به مباحث و تسلط بی نظیر ایشان به علم رجال و همچنین ذهن آماده و جوّال و... تصویر مدرسی جوان و سبكبال را در ذهن مخاطب ترسیم می كند كه تنها كارش در دنیا، همین تدریس صبحگاهی فقه است ولاغیر؛ نه تصویر مردی مجاهد كه سنگینی بار زعامت شیعیان و رهبری نظام اسلامی ایران را بر دوش دارد؛ با این همه مشكلات داخلی و خارجی و فتنه ها و نیرنگ های نو به نو و گوناگون دشمن! از جمله جالب است بدانید ایشان در درس خارج اصلا و ابدا به موضوعات سیاسی روز -داخلی یا خارجی- نمی پردازند؛ حتی در جلسات متعدد درس در سال٨٨؛ كه مصداق بارز این آرامش و "نظم فكری" ایشان بود آن هم در آن روزهای پرتلاطم و غبارآلود

اغلب مردم محافل ادبی ایشان با حضور شعرا را از تلویزیون دیده اند و یا نشست ایشان با نظامیان و یا اهالی سیاست و... این "نظم فكری" در تمام این مجالس و محافل به وضوح دیده می شود

انسان های بزرگ همه این چنین بوده اند و امام راحل نیز از این نكته مستثنا نبودند

دغدغه های متنوع ایشان در سطوح مختلفِ آرمان، آرزو، چشم انداز، هدف و برنامه؛ و پیگیری و مدیریت مدبرانه آن و در عین حال "رعایت اعتدال" و "نظم فكری" بهترین الگو و اسوه است برای همه ما، به ویژه برای جوانان امروزی كه تا یك مشكل برایشان پیش می آید سایر امور و مسائل برایشان بی اهمیت می شود. هرازگاهی می بینم برخی از جوانان نازنین ما همه موضوعات مهم -در سطوح مختلف اهمیت- را فدای یك موضوع مهم می كنند و به نحوی گرفتار هیجانات آن موضوع می شوند كه... و این برای امروز و فردای شیعه و ایران عزیز اسلامی مضر است [یكی از جلسات درس خارج معظم له؛]

عكس از khamenei.ir

برای دیدن این پست در اینستاگرام [اینجا] کلیک کنید.