بنام خدا سلام علیکم واین ایام را به شما بزرگوار تبریک عرض میکنم. طی دوتا سئوال که داشتم وجوابهای دل چسبی که گرفتم خواستم با شما که اینقده نازنینی بیشتر دردو دل کنم وبگویم از آنچه که بعنوان یک اعتقاد که نه ولی به عنوان یک اصل که بهش پایبندم بگم وببینم اصلا این اصل ودر پی آن اصولی که بهش پایبندم درسته؟ یا نه؟آیا افراطه؟یا تفریط؟.... ,حاج آقا باور نمی کنید رفقایی که میگفتند جشن بگیریم یک لحظه جا خوردند....همین وادامه مجلس از اینجا به بعد از اصلی که بهش پایبندم براتون می نویسم:....حاجی غوغا شد تو مجلس ...دیدم نه مجلس داره بوی فاطمیه میگیره سریع از امام رضا خوندم آخه سال تحویل با بچه های هیئتمون مشهد بودیم واخر کمیل هم چند خط شعر در مدح مولا خوندیم البته با چراغ روشن وذکر علی علی ..گرفتیم و دعا کردیم.... حاجی دردودلم زیاده... ما هیئتمون خیلی خصوصی و کمه همشم با منا جات صفا می کنیم بارها تو کمیل گفتم اگه مردم فرح وآرامش گریه واشک روضه منا جات می دونستن بیخودی دنبال کارای لهو ولعب نمی رفتن ....حیف که این امر را نمی توان هیچ گونه فهماند چون چشیدنیه مگه نه؟ حرفام موند چقدر نوشتم تورو خدا ببخشید من آدم کم حرفی هستم ولی موقع نوشتن برعکس....حاجی تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...خواهشا مطالب را باز کنید ما سوادمون کمه و...در خونه هم کسی نیست که یک حرف بس باش...ایام به کام یاعلی [ بخشهايي از پيام را نمايش ندادم. ]