سلام/ لطفا با دقت بخوانید زیرا بعید است فقط اینجا تحلیل غیر منطقی و هیجانی داشته باشید اما در قبال اطرافیان تان از جمله همسر و خانواده ها و سایر مسائل زندگی ات، منصف و منطقی باشی و مسائل را دقیق و مدبرانه مدیریت کنی.

 بسم الله:

۱. ناسزا و توهین فقط یک مکانیزم دفاعی یا یک واکنش هیجانی -اغلب ناخواسته- برای پاسخ به خشم و احساساتی ناخوشایند است اما تاثیری بر بهبود روابط نمی گذارد. این روش مناسبی برای حل مسائل و مشکلات زندگی نیست.

۲. دخترم فقط پیام خودت را در یک tab جدید باز کن و به آدرسِ بالای مرورگر اینترنتت نگاه کن. آخرش یک عدد است آن شماره یا کانتر پیام ارسالی شماست و با همین روش عدد پیام های قبلی را هم ببین و محاسبه کن در یک روز ۲۴ ساعته که من شاید فقط یک یا دو ساعت فرصت دارم چند سوال دریافت کرده ام و ...

۳. من به عنوان یک طلبه خودم را مسئول می دانم و از تمام لحظاتم بنا بر وظیفه و تعهدم برای ارتباط بیشتر با خلق الله و خدمت استفاده می کنم و اگر خدمت ناچیزی بتوانم ارائه می کنم؛ از جمله همین خواندن و نوشتن در این سایت که واللهِ العلیِّ العظیم؛ ریالی تا امروز برای این کار و یا کلاس مجردها از بودجه و کمک دولتی و غیر دولتی تا امروز استفاده نکرده و نمی کنم چون دون شأن خودم می دانم. دقت کنید ایجاد این فضا و طراحی و برنامه نویسی این سایت برای من هزینه دارد و زمانی که روزانه برای این مهم اختصاص داده ام از روز ۱۷ دیماه ۱۳۸۵ تا امروز با خستگی ها و در کنار امور زندگی و این حجم از کارهای علمی و تبلیغی و منبر و مصیبتی بزرگ به نام اینترنت و ... خودم را مسئول می دانم؛ موظف می دانم؛ بدهکار می دانم و نه طلبکار! بنابراین ادامه می دهم و لذت می برم. از ناسزا و پرخاش و گلایه های سخت تر از این -که منتشر نمی کنم اما می خوانم- با حلم و رضایت عبور می کنم نه با صبر و تحمل! برای خشم و نگرانی مخاطبم تحلیل دارم و آن تحلیل نه تنها مانع خستگی و ناامیدی ام می شود بلکه شور و انگیزه ام را برای پاسخ دادن و ارتباط با مردم بیشتر و بیشتر می کند.

۴.  فرض کنید یک پاسخ ساده ی منِ طلبه مشکل ارتباطیِ خودساخته ی زندگی مشترک دو نفر را حل کند آیا این یعنی باید یک نفره پاسخ تک تک افراد را بدهم؟ (حدود ۱۵۰ هزار طلاق در سال در کشور)

اگر جای شما بودم به خودم می گفتم آیا شهابِ مرادی در قبال عموم مردم وظیفه دارد یا فقط من و آیا انحصارا مشاور شخصِ من است؟ و آیا او تنها روحانی یا طلبه قابل دسترسی است؟!!! آیا او تنها مشاور موجود است؟! همین پرسش ها توقع شما و به تبع آن خشم تان را کاهش می دهد.

۵. دخترم! یک مشاور خوب شاید بتواند به تو کمک کند؛ تا خودت به کمک همسرت مشکلات تان را گام به گام کمتر کنید. اما مسلماً نمی تواند در تکوین عالم دست ببرد، نمی تواند مقدرات تو را عوض کند، نمی تواند تبعات تصمیمات اشتباه و نادرست تو را در انتخاب همسر و تعاملات شما را طی این مدت زندگی مشترک تغییر دهد. نمی تواند برای بهبود شرایط زندگی ات معجزه کند؟!

۶. یک مشاور خوب می تواند -و باید- آموزش دهد اما مگر شما انتظار آموزش و رشد دارید؟ افراد بیشتر به دنبال دردِ دل کردن و مقصر جلوه دادن دیگری هستند تا "عیب یابی" خود، برخی هم عیب یابی خود را به تبع اختلال خُلقی خود برای سرزنشِ خود می خواهند نه برای اصلاح و تعمیر خرابی ها و رشد.

۶. بپذیرید که در ذهن برخی از ما، انتظار از دیگران مدام در حال رشد سرطانی است و این این بالا رقتن انتظار باعث کاهش مسئولیت ما در قبال اطرافیان مان و کاهش صمیمیت ها و کاهش عزت نفس مان می شود و موجب افزایش روزافزون و پی در پی دلخوریِ ما از دیگران و دلسردی و ناامیدی ها می شود.

۷. شرح حال شما را خواندم هیچ یک از ضوابط ارسال پیام را رعایت نکرده بودید. شما و همسرتان هر دو تحصیل کرده اید و فوق لیسانس دارید اما سواد زناشویی و ارتباطی تان در حد دبستان است؛ توقعات بی حساب، بی مسئولیتی، اشتباهات کودکانه و... این توهم خطرناک است که اگر در یک رشته ای درس خواندید به صورت اتوماتیک در سایر علوم و فنون خود به خود باسواد می شوید. و تفاوت سواد و مهارت هم هیچ.

۸. با این روش حل مسئله؛ روزه های خوش فقط در گذشته است و زندگی روز به روز سخت تر و تلخ تر می شود! شما و همسرت و همه ی ما؛ برای کسب شادی و نشاط و سعادت دنیا و آخرت و جلب رضای خدای مهربان چاره ای جز تغییر و رشد و مهربان تر شدن نداریم.

باز هم سلام